Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich w Bydgoszczy

 

 

 

 

 

 

Jan Śniadecki (1756-1830) – patron uniwersytetu; urodzony w Żninie. Był astronomem, matematykiem, filozofem i geografem.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jędrzej Śniadecki (1768-1838) – patron uniwersytetu; brat Jana; także urodzony w Żninie. Był lekarzem, biologiem, chemikiem i filozofem.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Auditorium Novum (Fordon)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Budynki dydaktyczno-naukowe w Fordonie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fragment kampusu wzniesionego w latach 70. XX w. w bydgoskiej dzielnicy Fordon

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fragment budynku Regionalnego Centrum Innowacyjności (Fordon)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Domy studenckie przy ul. Kaliskiego w Fordonie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Siedziba Wydziału Rolnictwa i Biotechnologii przy ul. Bernardyńskiej. Winobluszcz trójklapowy na fasadzie jest pomnikiem przyrody

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wydział Hodowli i Biologii Zwierząt przy ul.Hetmańskiej

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lech Kaczyński podczas wizyty w uczelni podpisał ustawę nadającą rangę uniwersytetu.

 

 

 

 

Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich w Bydgoszczy (UTP) – państwowa uczelnia wyższa w Bydgoszczy. Według ogólnoświatowego rankingu szkół wyższych Webometrics Ranking of World Universities ze stycznia 2013, opracowanego przez hiszpański instytut Consejo Superior de Investigaciones Científicas uczelnia zajmuje 15. miejsce w Polsce wśród uczelni technicznych, a na świecie 1907. pośród wszystkich typów uczelni.

Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy jest najstarszą publiczną uczelnią bydgoską, której geneza sięga 1951 r. (nie licząc półakademickiej Akademii Rolniczej istniejącej w Bydgoszczy w latach 1920-1923). Uczelnia trzykrotnie zmieniała swój charakter, strukturę organizacyjną oraz nazwę:

• lata 1951-1964: Wieczorowa Szkoła Inżynierska z dwoma wydziałami - Mechanicznym i Chemicznym;

   

   

• lata 1964-1974: Wyższa Szkoła Inżynierska realizująca kształcenie na czterech wydziałach technicznych w systemie dziennym, wieczorowym i zaocznym;

   

   

• lata 1974-2006: Akademia Techniczno-Rolnicza, po połączeniu WSI z bydgoską Filią Akademii Rolniczej w Poznaniu;

   

   

• od 2006 r.: Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy.

   

   

Charakterystyka

Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy w Bydgoszczy to uczelnia o siedmiu wydziałach, w tym 4 technicznych i 2 rolniczych oraz 2 instytutach. Wszystkie wydziały UTP mają uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora, a 3 spośród nich także do nadawania stopnia doktora habilitowanego z możliwością przeprowadzania postępowania o nadanie tytułu naukowego profesora (Rolniczy, Mechaniczny, Hodowli i Biologii Zwierząt). Specyfiką uczelni jest nacisk na realizację prac badawczych w zakresie techniki i przyrody we współpracy z uczelniami krajowymi i zagranicznymi. Uczelnia współpracuje z miejscowymi przedsiębiorstwami oraz jest udziałowcem Bydgoskiego Parku Przemysłowego. Każdego roku jest organizatorem kilkudziesięciu konferencji naukowych. Proces dydaktyczny realizowany jest na studiach inżynierskich, inżyniersko-magisterskich, magisterskich, podyplomowych i doktoranckich.

W 2004 r. uczelnia kształciła 10 tys. studentów na 12 kierunkach (w tym 7 certyfikowanych), 32 specjalnościach i 32 profilach dyplomowania oraz dodatkowo na studiach doktoranckich. Do 2010 r. mury uczelni opuściło ponad 45 tys. absolwentów. W tym roku na uczelni pracowało 1300 osób, w tym 814 nauczycieli akademickich, 150 profesorów i doktorów habilitowanych, 353 adiunktów i 100 asystentów. Absolwentami uczelni są m.in. projektant stadionu olimpijskiego w Sydney mgr inż. Edmund Obiała oraz kryptolog prof. Józef Pieprzyk. W ogólnopolskich rankingach uczelni wyższych w latach 2004-2010 UTP plasował się najwyżej z publicznych uczelni bydgoskich.

Uniwersytet prowadzi także inicjatywy ukierunkowane na lokalną społeczność, m.in. Bydgoski Festiwal Nauki, Uniwersytet Trzeciego Wieku, Uniwersytet Dziecięcy, Pracownię Profesora Ciekawskiego, oraz liczne imprezy plenerowe, np. Bieg Mostami Bydgoszczy.

Historia

Wieczorowa Szkoła Inżynierska 1951-1964

Pomysł zorganizowania Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej w Bydgoszczy zrodził się w Oddziale Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich w Bydgoszczy. Projekt ten znalazł ogromne poparcie zarówno ówczesnych władz politycznych i administracyjnych, dostrzegających potrzebę kształcenia kadry kierowniczej dla rozwijającego się przemysłu, jak i społeczeństwa regionu, w którym brakowało dotychczas szkoły wyższej o profilu technicznym. Na mocy uchwały Prezydium Rządu z 23 czerwca 1951 r. powołano Wieczorową Szkołę Inżynierską, natomiast formalnie nastąpiło to 10 stycznia 1952 r.

Na początku istnienia szkoła obejmowała dwa wydziały:

• Mechaniczny, z siedzibą w Bydgoszczy, w budynku Technikum Mechanicznego;

   

   

• Chemiczny, w którego skład wchodziły dwa oddziały: Oddział A w Mątwach koło Inowrocławia przy Zakładach Sodowych oraz B w Bydgoszczy-Łęgnowie przy Zakładach Chemicznych „ERG”.

   

   

Kadra naukowa uczelni początkowo wywodziła się spośród pracowników przemysłu, Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz Technikum Mechaniczno-Elektrycznego w Bydgoszczy. Pierwszym rektorem Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej w Bydgoszczy został doc. dr Ernest Pischinger – chemik, pracownik UMK, a dziekanem Wydziału Mechanicznego - inż. Jan Kudelski, przewodniczący Oddziału Wojewódzkiego Naczelnej Organizacji Technicznej w Bydgoszczy. Pierwszymi dziekanami Wydziału Chemicznego byli: dr inż. Stefan Jajte (Oddziału w Mątwach), a oddziału bydgoskiego – w latach 1951-1953 mgr inż Jerzy Olszewski, ówczesny dyrektor techniczny Zakładów Chemicznych „ERG” w Bydgoszczy, późniejszy minister przemysłu chemicznego.

Początkowo rektorat i Wydział Mechaniczny mieściły się przy ul. Zygmunta Augusta 20. W drugim roku działalności uczelnia otrzymała do dyspozycji pomieszczenia w budynku przy ul. Kordeckiego 20. Część zajęć odbywała się także w budynku Zespołu Szkół Mechnicznych przy ul. Św. Trójcy oraz w zakładach przemysłowych. W 1954 r. na potrzeby naukowo-dydaktyczne uczelni przekazano cały budynek przy ul. Kordeckiego 20.

Działalność WSI w latach 50. napotykała na duże trudności. W 1957 r. zawiesił swoją działalność Wydział Chemiczny. W 1959 r. podjęto starania o przekształcenie szkoły w Wyższą Szkołę Inżynierską, przeznaczając na jej rzecz obszar przy ul. Kordeckiego 18-20, ul. Św. Trójcy i Kruszwickiej. Na tym terenie do 1982 r. wybudowano halę warsztatową, budynek audytoryjny i dom mieszkalny dla potrzeb kadry naukowej. W kwietniu 1961 r. powołano Wydział Telekomunikacji na mocy porozumienia z ministerstwem łączności. 1 lutego 1962 r. rozpoczęło na nim studia pierwszych 104 pracowników resortu łączności, pochodzących ze wszystkich rejonów Polski. Dziekanem Wydziału został jego organizator mgr inż. Tadeusz Wysocki.

Wyższa Szkoła Inżynierska 1964-1974

12 września 1964 r. na mocy rozporządzenia Rady Ministrów uczelnia została przekształcona w Wyższą Szkołę Inżynierską z uprawnieniami do prowadzenia nauczania inżynierskiego w trybie studiów dziennych i studiów dla pracujących (wieczorowych i zaocznych).

W 1964 r. powołano Wydział Telekomunikacji i Elektrotechniki (na bazie Wydziału Telekomunikacji), a w 1965 r. Wydział Ogólnotechniczny, na. którym funkcjonowały 2 kierunki studiów: mechaniczny i elektryczny. Na studiach zaocznych i wieczorowych były 4 kierunki studiów: mechanika, chemia, elektrotechnika i budownictwo. W maju 1966 r. reaktywowano Wydział Technologii Chemicznej, ulokowany w budynku przy ul. Seminaryjnej, który od 1973 r. uzyskał uprawnienia do naboru studentów na dzienne studia magisterskie. Podobną drogę rozwoju przeszedł powołany w 1967 r. Wydział Budownictwa Lądowego; otwarto na nim 2 kierunki studiów: budownictwa miejskiego i przemysłowego oraz budowy dróg i ulic. W 1968 r. otrzymał on na swoje potrzeby budynek przy ul Grodzkiej.

Ustawa o szkolnictwie wyższym z 1968 r. zrównała pod względem praw i obowiązków Wyższe Szkoły Inżynierskie ze szkołami akademickimi, na czym zyskała bydgoska uczelnia. W latach 1971-1974 uzyskała ona prawo prowadzenia jednolitych studiów magisterskich na kierunkach: budownictwo lądowe, technologia mechaniczna, telekomunikacja, technologia chemiczna i elektrotechnika.

Konsekwencją rozwoju uczelni był wzrost liczby studentów i pracowników. O ile w 1961 r. w WSI kształciło się ogółem 315 studentów, to w 1966 r. liczba studiujących wynosiła 1836, a w 1971 r. - 3456 osób. W 1971 r. w WSI zatrudnionych było ogółem 472 pracowników, w tym 163 nauczycieli akademickich. 18 listopada 1968 r. Wyższej Szkole Inżynierskiej w Bydgoszczy nadano imię Jana i Jędrzeja Śniadeckich.

W 1966 r. ukończono prace projektowe, zakładające rozbudowę uczelni na terenie dzielnicy Błonie między ulicami: Szubińską, Koszarową, Wysoką i Seminaryjną. Ostatecznie w tym rejonie wybudowano tylko dwa domy studenckie, gdyż od 1969 r. toczyła się dyskusja dotycząca lokalizacji bydgoskiego Ośrodka Szkół Wyższych. W jej wyniku, w 1972 r. wybrano i zatwierdzono do realizacji wariant budowy ośrodka na obszarze 120 ha w obrębie nowej bydgoskiej dzielnicy Fordon.

Równolegle z rozwojem studiów technicznych, w połowie lat 60. utworzono w Bydgoszczy filię Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu. Opierała się ona na m.in. na dorobku Instytutów Rolniczych, istniejących w Bydgoszczy od 1906 r. Pozycja naukowa filii powoli wzrastała; decydowała o tym przede wszystkim spora liczba samodzielnych pracowników nauki i ich zaangażowanie w problematykę naukowo-badawczą. W 1972 r., na marginesie rozwoju WSI, nastąpiło przekształcenie Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu w Akademię Rolniczą, a jednocześnie filia tej uczelni w Bydgoszczy uzyskała status samodzielnej jednostki organizacyjnej jako Zamiejscowy Wydział Rolniczy z Oddziałem Zootechnicznym. Funkcję pierwszego dziekana wydziału powierzono doc. dr. hab. Wojciechowi Cieśli. Jednostki organizacyjne tej uczelni mieściły się w obiektach zlokalizowanych przy ulicach: Bernardyńskiej 6, Mazowieckiej 28, Hetmańskiej 28 oraz w Osielsku.

W 1974 r. rektor WSI prof. Stanisław Kielan zainicjował połączenie Wyższej Szkoły Inżynierskiej oraz bydgoskiej Filii Akademii Rolniczej w Poznaniu w jedną uczelnię. WSI miała wówczas 4 wydziały i zatrudniała 284 nauczycieli akademickich, w tym 29 samodzielnych pracowników nauki, zaś Filia Akademii Rolniczej w Poznaniu z siedzibą w Bydgoszczy, obejmująca Wydział Rolniczy z Oddziałem Zootechnicznym, zatrudniała 80 nauczycieli akademickich, w tym 17 samodzielnych pracowników nauki.

Akademia Techniczno-Rolnicza 1974-2006

Połączenie Wyższej Szkoły Inżynierskiej oraz bydgoskiej Filii Akademii Rolniczej nastąpiło w sierpniu 1974 r. Nowa uczelnia zyskała nazwę Akademii Techniczno-Rolniczej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich w Bydgoszczy. Rektorem ATR został doc. dr hab. Jerzy Roszak, który uprzednio był dziekanem Wydziału Chemicznego Politechniki Warszawskiej.

Równocześnie z utworzeniem ATR rozpoczęto budowę ośrodka szkół wyższych w Nowym Fordonie. 19 lipca 1974 r. odbyło się uroczyste wmurowanie aktu erekcyjnego. Zakładano, że budowa zostanie zrealizowana w trzech etapach. W pierwszym miały powstać obiekty, w których planowano lokalizację Wydziału Telekomunikacji i Elektrotechniki, Wydziału Budownictwa Lądowego i Zespołów Międzywydziałowych, a także dwa domy studenckie, stołówkę na 1200 miejsc oraz Hotel Asystencki. W 1977 r. oddano do użytku pierwszy obiekt - Dom Studencki F1 na 640 miejsc oraz kilka budynków uczelnianych, z przeznaczeniem dla Wydziału Telekomunikacji i Elektrotechniki. 10 października 1977 r. na terenie nowych obiektów ATR odbyła się uroczysta inauguracja roku akademickiego 1977/1978. Niestety, pogarszająca się sytuacja gospodarcza Polski powodowała osłabnięcie tempa budowy kolejnych obiektów. Do 1981 r. oddano do użytku kilka następnych budynków w stanie surowym, w których znalazła miejsce m.in. Biblioteka Główna, wzniesiono Dom Studencki F2 i stołówkę akademicką. W latach 1977-1980 rozbudowano również zaplecze naukowo-dydaktyczne w Osielsku dla kierunku mechanizacja rolnictwa.

W latach 1975-1984 Akademia Techniczno-Rolnicza posiadała strukturę składającą się z instytutów spełniających funkcję wydziałów:

• Budownictwa Lądowego,

   

   

• Rolniczego,

   

   

• Telekomunikacji i Elektrotechniki,

   

   

• Technologii i Inżynierii Chemicznej,

   

   

• Technologii i Eksploatacji Maszyn,

   

   

• Zootechnicznego,

   

   

oraz siedem jednostek międzywydziałowych. Liczba studentów wzrosła w tym okresie do 7 tys., a liczba nauczycieli akademickich przekraczała 600 osób, w tym 162 doktorów, docentów i profesorów. W 1975 r. Wydział Rolniczy jako pierwszy na uczelni uzyskał uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora. W 1978 r. podobne uprawnienia uzyskał Wydział Zootechniczny. W 1977 r. powstał pierwszy zamiejscowy punkt konsultacyjny ATR we Włocławku.

Niezwykle trudne dla uczelni były lata 80. XX w. Okresowo wstrzymano rekrutację na niektóre kierunki wydziałów: Budownictwa, Mechanicznego i Rolniczego, co spowodowało w 1986 r. spadek liczby studentów do 2,9 tys., a nauczycieli akademickich do 533. W 1984 r. przywrócono uczelni strukturę wydziałową, zaś w tym samym roku Wydział Rolniczy uzyskał jako pierwszy uprawnienia do nadawania stopnia doktora habilitowanego. W 1987 r. zorganizowano przy ATR pierwsze Krajowe Sympozjum Telekomunikacji, które w ciągu kolejnych lat znacznie się rozwinęły gromadząc corocznie kilkuset specjalistów w branży telekomunikacyjnej.

Zła sytuacja ekonomiczna kraju w latach 80. spowodowała wstrzymanie budowy dalszych zaplanowanych obiektów uczelni. W związku z tym wprowadzono korekty w zagospodarowaniu obiektów istniejących. W połowie lat 80. rozpoczęła się dyslokacja niektórych wydziałów do obiektów w Fordonie, m.in. Mechanicznego i Rolniczego. Proces ten kontynuowano w latach 90. W 1992 r. rozpoczęto przenosiny Wydziału Budownictwa z budynku przy ul. Grodzkiej, a w 1998 r. po ukończeniu hali technologicznej, zakończono przenosiny Wydziału Mechanicznego z budynku przy ul. Kordeckiego. W pierwszej połowie lat 90. w ośrodku ATR w Fordonie mieściły się trzy wydziały, dwa instytuty międzywydziałowe, Studium Języków Obcych oraz Biblioteka Główna. W 1992 r. z Osielska do Fordonu została przeniesiona Katedra Maszyn Rolniczych i Pojazdów, a w 1994 r. dawny Wydział Budownictwa zmienił nazwę na Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska.

W latach 90. XX w. znacznie wzrosła liczba kierunków studiów, a poszczególne wydziały uzyskiwały prawa doktoryzowania (1993 – Wydział Mechaniczny, 1998 – Wydział Telekomunikacji i Elektrotechniki, 1999 – Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska, 2003 - Wydział Technologii i Inżynierii Chemicznej) lub nadawania stopnia naukowego doktora habilitowanego (1998 - Wydział Zootechniczny, 2002 - Wydział Mechaniczny). Od 1996 r. na uczelni funkcjonowało także studium doktoranckie (Wydział Rolniczy) W 2000 r. liczba kierunków studiów wynosiła 14, specjalności 37, a kierunków dyplomowania 57.

W efekcie tych działań, od 1991 do 2000 r. nastąpił trzykrotny wzrost liczby studentów z 3,3 do 10,0 tys., a nauczycieli akademickich z 526 do 677. Liczba profesorów i doktorów habilitowanych wzrosła z 84 w 1991 r. do 107 w 1996 r. W 1996 r. odbyła się pierwsza w dziejach uczelni uroczystość nadania doktora honoris causa, którą otrzymał prof. dr. hab. Stanisław Grabarczyk.

Od 1998 r. wzrosła inwestycyjna aktywność uczelni. W tym roku oddano halę technologiczną, która znacznie wzbogaciła bazę laboratoryjno-dydaktyczną, szczególnie Wydziału Mechanicznego. Natomiast w 2001 r. uczelnia wzbogaciła się o kompleks dydaktyczny w Fordonie, obejmujący salę audytoryjną na 550 miejsc oraz 4 sale dydaktyczne. Kolejna duża inwestycja, to finansowane z udziałem funduszy unijnych Regionalne Centrum Innowacyjności.

Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy

W 2005 r. Senat uczelni podjął uchwałę w sprawie przekształcenia ATR w Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich. W dniu 15 października 2006 r. Sejm przyjął ustawę o nadaniu nowych nazw niektórym publicznym uczelniom akademickim. 30 października 2006 r. prezydent Lech Kaczyński w auli ATR uroczyście podpisał tę ustawę. Ustawa została opublikowana w Dzienniku Ustaw z 2006 nr 202 poz. 1483 z dnia 8 listopada 2006.

W 2007 r. otwarto Regionalne Centrum Innowacyjności - kompleks jednostek informacyjnych i szkoleniowych, pełniących funkcję ośrodka pośredniczącego między sferą badawczą a przedsiębiorstwami. Realizacja drugiego etapu RCI trwa do 2013 roku i obejmuje powstanie 28 nowoczesnych laboratoriów badawczych w ramach struktur wszystkich wydziałów uczelni. W tym samym roku otwarto Wydział Zarządzania, a w kolejnych latach uczelnia wzbogaciła ofertę edukacyjną o architekturę i urbanistykę oraz inżynierię biomedyczną realizowaną we współpracy z Collegium Medicum UMK w Bydgoszczy.

Władze

• Jego Magnificencja Rektor dr hab. inż. Antoni Bukaluk, prof. nadzw. UTP

   

   

• Prorektor ds. nauki dr hab. inż. Dariusz Boroński, prof. nadzw. UTP

   

   

• Prorektor ds. dydaktycznych i studenckich prof. dr hab. inż. Janusz Prusiński

   

   

• Prorektor ds. organizacji i rozwoju prof. dr hab. inż. Wojciech Kapelański

   

   

Poczet rektorów

• prof. dr Ernest Pischinger (1951-1967)

   

   

• prof. dr hab. Józef Słomiński (1967-1971)

   

   

• prof. Stanisław Kielan (1971-[1974)

   

   

• prof. dr hab. inż. Jerzy Roszak (1974-1977) i (1977-1981)

   

   

• prof. dr hab. inż. Stanisław Grabarczyk (1981-1982)

   

   

• prof. dr inż. Józef Sałaciński (1982–1984)

   

   

• prof. dr hab. inż. Wojciech Cieśla (1984-1987) i (1987-1990)

   

   

• prof. dr hab. inż. Józef Szala (1990-1993)

   

   

• prof. dr hab. Jerzy Pączkowski (1993-1996)

   

   

• prof. dr hab. inż. Janusz Sempruch (1996-2002)

   

   

• prof. dr hab. inż. Zbigniew Skinder (2002-2008)

   

   

• dr hab. inż. prof. nadzw. UTP Antoni Bukaluk (od 2008)

   

   

Doktorzy honoris causa

• prof. dr hab. inż. Stanisław Grabarczyk (1996)

   

   

• prof. dr hab. inż. Andrzej Dubas (2001)

   

   

• prof. dr hab. Janusz Zaluska (2005)

   

   

• prof. dr hab. Andrzej Faruga (2005)

   

   

• prof. zw. dr hab. Jan Harasymowicz (2007)

   

   

• prof. zw. dr hab. Bolesław Wojciechowicz (2007)

   

   

• prof. dr inż. Jerzy Sypniewski (2008)

   

   

• prof. dr hab. Wojciech Budzyński (2008)

   

   

• prof. dr hab. inż. Józef Szala (2009)

   

   

• prof. Gerhard Ertl (6 maja 2011)

   

   

Wydziały i kierunki

W chwili obecnej UTP posiada 7 wydziałów i 1 instytut:

• Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska

   

   

  • Architektura i urbanistyka

     

     

  • Architektura wnętrz

     

     

  • Budownictwo

     

     

  • Inżynieria środowiska

     

     

   

   

• Hodowli i Biologii Zwierząt

   

   

  • Ochrona środowiska

     

     

  • Zootechnika

     

     

  • Bioinżynieria w produkcji zwierzęcej

     

     

  • Ogrody zoologiczne i zwierzęta amatorskie

     

     

   

   

• Inżynierii Mechanicznej

   

   

  • Inżynieria biomedyczna

     

     

  • Mechanika i budowa maszyn

     

     

  • Technika rolnicza i leśna

     

     

  • Transport

     

     

  • Wzornictwo

     

     

  • Mechaniczna inżynieria tworzyw

     

     

  • Inżynieria odnawialnych źródeł energii

     

     

   

   

• Rolnictwa i Biotechnologii

   

   

  • Architektura krajobrazu

     

     

  • Biotechnologia

     

     

  • Rolnictwo

     

     

  • Technologia żywności i żywienie człowieka

     

     

   

   

• Technologii i Inżynierii Chemicznej

   

   

  • Inżynieria materiałowa

     

     

  • Technologia chemiczna

     

     

  • Technologia żywności i żywienie człowieka

     

     

   

   

• Telekomunikacji i Elektrotechniki

   

   

  • Elektronika i telekomunikacja

     

     

  • Elektrotechnika

     

     

  • Teleinformatyka

     

     

   

   

• Zarządzania

   

   

  • Zarządzanie

     

     

  • Zarządzanie i inżynieria produkcji

     

     

   

   

• Instytut Matematyki i Fizyki (przy Wydziale Technologii i Inżynierii Chemicznej)

   

   

  • Fizyka techniczna

     

     

   

   

Baza lokalowa

Niektóre budynki w gestii uczelni, obecnie i w minionym okresie:

Zobacz też

• Uczelnie wyższe i placówki naukowe w Bydgoszczy

   

   

• Edukacja w Bydgoszczy

   

   

Bibliografia

• Bednarski Henryk. Bydgoskie Towarzystwo Naukowe (1959-1979). Studium historyczno-socjologiczne. Prace Wydziału Nauk Humanistycznych. Seria F, nr 12. Bydgoszcz 1979. ISBN 83-917322-7-4

   

   

• Bednarski Henryk: Szkolnictwo wyższe i środowisko naukowe. [w."> Bydgoszcz wczoraj i dziś 1945-1980. Praca zbiorowa pod red. Stanisława Michalskiego. Bydgoskie Towarzystwo Naukowe. Państwowe Wydawnictwo Naukowe Warszawa-Poznań 1988, str. 215-224

   

   

• Historia szkolnictwa wyższego w Bydgoszczy. Praca zbiorowa pod red. Zygmunta Mackiewicza. Bydgoskie Towarzystwo Naukowe. Bydgoszcz 2004. ISBN 83-917322-7-4

   

   

• Kwaśniewska Krystyna, Rak Mieczysław: Naukowcy Bydgoszczy – słownik biograficzny 1997. Instytut Wydawniczy „Świadectwo”, Bydgoszcz 1997. ISBN 83-85860-48-7, str. 357-381

   

   

• Rulka Janusz: Szkolnictwo wyższe w Bydgoszczy. [w."> Bydgoszcz w latach 1920-1970. Bydgoskie Towarzystwo Naukowe. Prace Popularnonaukowe nr 6. Bydgoszcz 1972

   

   

Linki zewnętrzne

Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich w Bydgoszczy

 

 

 

 

 

 

Regionalne Centrum Innowacyjności Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy